Tegenover 1 woord van ontmoediging heeft de mens 7 woorden nodig die spreken van liefde en moed!

Goede woorden blijven zaaien!

Eerst dit:

De eerste taak van de Bemoedigingssite, het maken (produceren) van nieuwe video-opnamen is per 1 oktober 2024 beëindigd.
Ook alle nevendiensten, zoals de nabijweekenden, die we vanuit de Bemoedigingssite hebben verzorgd, zijn per ingang van 1 oktober eveneens gestopt.
Als initiatiefnemer en bestuurslid geef ik graag een kleine toelichting.

Want er heeft zoveel zegen van God gelegen op dit werk. Er is ook enorm veel trouw en inzet geweest van alle vrijwilligers die in de loop der jaren hebben meegedraaid. En dat zijn er echt heel veel mensen geweest.
Het was voor mij een voorrecht om met zoveel anderen de Heer te mogen dienen in dit prachtige werk van bemoedigen.
Toch vindt het nu een einde. Ja, zelfs aan goede dingen komt een einde.

Wat is er nu precies gestopt bij de Bemoedigingssite?

In elke geval het produceren van nieuw materiaal. Dit is heeft veel te maken met dat het wekelijkse ritme en werkzaamheden mij steeds zwaarder vielen. Ik ben ondertussen van 53 naar 68 jaar gegaan. Het werk lijkt misschien zo simpel, eenvoudig, maar ondertussen kost het echt bijzonder veel werk.
Drie dingen gingen me parten spelen: de achteruitgang van mijn gehoor. Als tweede kwamen er ook fysieke klachten door te veel achter de computer te moeten doen. En als derde, toch wel dat alles in de media-wereld zo snel ontwikkelt en verandert. Zo heb je als oudere een techniek onder de knie en dan verandert het alweer.
Al deze dingen het hoofd bieden, valt me steeds zwaarder. Zwaarder dan toen ik aan deze opdracht begon.
Eben Ha Ezer, dat mag ik ook zeggen. Tot hier toe heeft de Heer me geholpen, en daar ben Hem dankbaar voor. Ik weet Hij ook de dagen die gaan komen mijn leven zal blijven leiden.

Rust vinden over het stoppen

Toen in het voorjaar dit jaar, door een wonderlijk misverstand, duidelijk werd dat mijn zussen van het Nabij-team hadden begrepen dat we dit jaar (2024) zouden stoppen met ons Nabijwerk (en zij dit ook graag wilden), zocht ik de Heer opnieuw.

Het is iets persoonlijks, maar ik vroeg me af: Wist mijn Hemelse Opdrachtgever dat ik zelf dit werk nooit zou opgeven en moest Hij mij daarom op een buitengewone manier duidelijk maken: Gerry heus, het is genoeg geweest! Ik zou het zo eenzaam vinden om zonder mijn lieve zussen in mijn eentje door te moeten gaan met dit werk. Het was nu zaak om goed te luisteren naar de leiding van de Heer, maar ook naar het advies van mijn Nabijzussen. Toen heb ik in het voorjaar de beslissing genomen: dan stop ik ook mijn werkzaamheden na het laatste Nabijweekend! Gaandeweg zag ik dat er echt rust kwam, ook in mijn tent... (aflevering 7, de eerste herhaling nieuwe stijl)

En toch nog bemoedigingen blijven verspreiden

Maar wat moest er gebeuren met de voorraad van 606 bemoedigingen, video's? Wat moest er gebeuren met een mailbestand van ruim 4000, met een vaste kern bezoekers tussen de 400 en 600 mensen? Dat is een mooie kerk vol. Kon ik die zomaar verlaten? Was dat wel de bedoeling? Praktisch gezien stapelden de vragen zich al snel op. Daar heb ik ook tijd voor genomen. Veel met Wim, mijn man, over gesproken en samen voor gebeden. Wat was wijs, wat bleef er mogelijk?
Onze professionele webmaster, maar eveneens al jarenlang een trouwe vrijwilliger, stelde mij voor om te gaan voor meer automatiseren. Wat een zegen van de Heer dat iemand constructief meedenkt. Ik zal geen nieuw werk meer produceren, maar de site blijft staan. Heel effectief zullen we de bemoedigingen hergebruiken voor de komende vijf jaar. Daar is nu goed over nagedacht. Ik ben de Heer erg dankbaar dat er een manier is gevonden, dat ik kan en mag blijven zaaien. Ondertussen zie ik mijn taak van het nieuwe jaar (nu nog even niet) gereduceerd worden tot eens in het jaar 1 of 2 weken werken aan een jaarprogramma uit onze voorraad.
Nieuwsbrieven klaarzetten voor een jaar en vervolgens kan ik zelf ook meegenieten elke vrijdag... nog voor de zon is onder gegaan, van de bemoediging van de week.
Er gaat niets verloren, we zetten het werk opnieuw in.

Heeft herhaling zin?

We zijn zo verwend in dit land dat we bij herhaling denken: ach, dat heb ik toch al eens gehoord. Weet je dat God zo niet denkt. Weet je dat God herhaalt en herhaalt en herhaalt tot woorden reïncarneren in ons bestaan. De bijbel en soms zelfs enkele verzen zul wel 100 x lezen en overdenken, ze mogen wel 200 x je hart beroeren en aanspreken. Ik geloof absoluut in de kracht van herhaling. Overigens, de duivel gelooft er ook in, en de reclame wereld eveneens.

Dus ja... we go on...

En dan nu: Waar is het allemaal begonnen? September 2009

Dit is geschreven in 2021:
Mijn moeder (93) wist het me laatst nog zo spontaan te vertellen:

"Weet je hoe het begon, Gerry? Ik kwam op een ochtend bij je koffiedrinken en je vertelde me dat je bijna niet geslapen had. Er waren zoveel dingen door je heen gegaan. Je wilde minder gaan schrijven, je wilde iets anders gaan doen. Iets met de computer. Ik begreep er eerst niks van en dacht: nou, dat is jammer, ze schrijft zulke mooie boeken. (Ps ik had juist dat jaar een heuse prijs gewonnen voor het beste christelijke kinderboek van 2009, het Hoogste Woord) Wat wil ze nu toch… Maar na verloop van tijd begreep ik het beter. God had je geroepen voor iets nieuws. Dit is ook iets, waarmee je misschien nog wel meer mensen mag bereiken en bemoedigen.’

‘Vloggen’

Niemand had in die dagen nog van het begrip ‘vloggen’ gehoord, ook ik niet, maar wat ik ben gaan doen met de Bemoedigingssite lijkt een beetje op ‘vloggen’.

Het begon eind 2009. De Heer begon te spreken, stap voor stap kreeg ik instructies. Ik kan het niet anders verwoorden. Hij vertelde me hoe ik dit werk moest opzetten. Een website, de naam ‘Bemoedigingssite’. Een camera, een filmpje, een vast jasje, (intro en outro) filmpje delen via social media. Een bemoedigend woord, en altijd de bijbel open! Een wekelijkse Nieuwsbrief. Een brandende kaars, symbool dat Jezus het licht van de wereld is. Spreek de bemoediging altijd uit, in de naam van Jezus. Dara heb ik me ook altijd aan gehouden.

En eh… wanneer moet ik dit dan doen? “Doe het elke vrijdagmiddag, nog voor de zon onder is gegaan." Dit werk zal een digitale zeepkist zijn. Ga er op staan, stap de vrijheid en ruimte in. Spreek namens Mij woorden van Geloof, Hoop en Liefde. Geef het aan Mijn kinderen die het nodig hebben om vol te houden! Doe het pro Deo, doe voor Mij. Je krijgt het immers voor niets, geef het ook door voor niets."

Roeping

Zoiets aparts heb ik niet eerder meegemaakt en ook niet meer hierna. In ongeveer drie maanden ontvouwde zich langzaam een wonderlijk plan. Het enige wat ik moest doen, was onderzoeken of het mogelijk was en geloven dat God sprak. En ik moest aan de slag gaan. Wist ik 100% zeker dat dit alles van de Heer was. Nee! Ik zou dat later ontdekken, onderweg ontdekken, maar nu moest ik eerst stappen gaan zetten. Mijn moeder snapte het niet, mijn lieve man dacht dat het niks was en verder ronduit weinig support om me heen. Dit was mijn les dat God soms zegt: "Durf jij op water te lopen, als Ik je roep."

Was het logisch dat de Heer dit werk aan mij toevertrouwde: Nee! Het begin was voor mij letterlijk ‘op water lopen’. Ik begon aan iets waarvan ik beslist niet wist of dit wel haalbaar was. Ik was toen 53 jaar, een groentje in deze social media wereld, en filmen, monteren en publiceren van video’s, ik had nog nooit gedaan. Waar begon ik aan? Maar als ik niets deed, kwam ik er nóóit achter of het misschien Gods stem was geweest. Uit de boot stappen heeft het risico dat je nat gaat worden. Dat wist Petrus vast ook, maar wie waagt, krijgt de kans om Jezus’ hand en kracht op een wonderlijke wijze te leren kennen! Dat getuigenis mag ik nu, 15 jaar later - met me meedragen.

Juist in deze tijd!

Ik vond het lastig mijn mooie schrijfwerk op te geven voor zo’n onzeker plan. Maar als een soort compromis met God, besloot ik dat ik een jaar, hooguit twee jaar zou geven aan dit plan. Als het een fiasco zou worden, dan was er geen man overboord… Ik zou gewoon weer gaan schrijven. Dit halve antwoord stelde me gerust, of God het goed genoeg vond... Soms zijn we strenger voor ons zelf dan de Here God. Hij heeft ons lief, dat is het grootste verschil.
Ik zag het als dus als tijdelijk, inmiddels zijn we 15 jaar verder. (eerste versie dd. 15 oktober 2021, tweede versie 4-10-2024)

Ondertussen begon mijn hart steeds meer te kloppen voor het bemoedigen. Ik dacht er over na, ik las er over in de bijbel en het begon helemaal te leven. Wat was het nodig, dat bemoedigen van elkaar, juist in deze tijd! Tegenover 1 woord van ontmoediging heeft de mens 7 woorden nodig die spreken van liefde en moed! In de afgelopen jaren heb ik deze zin: ‘Juist met het oog op deze tijd’ steeds weer opnieuw ingezet. Je zou zeggen, dat kan toch niet. Elk jaar hetzelfde zeggen: juist met oog op deze tijd, op dit jaar... Maar ik zag dat elk jaar opnieuw het nog meer waar werd, dan het jaar ervoor. De noodzaak wordt alleen maar groter, sterker en intenser. De tijden zijn nóg onrustiger en dramatischer geworden dan 11,5 jaar en nu 15 jaar geleden. Wat een toekomst staat ons te wachten. Hoe donker en ruw en wetteloos is onze wereld geworden. Op alle fronten, zelfs in onze kerken en gemeenten. Het licht is aan het doven, de bijbel ter zijde geschoven en aanbidding voor God wordt vermengd met andere vormen van aanbidding. Precies wat er voorzegd is gebeurt vandaag ook. Maar God zoekt zijn kinderen die niet willen buigen voor satan en de leugens.

Ik wil ervoor gaan dat deze site er zolang mogelijk zal zijn! Als mijn aandeel stopt, (en dat is dus nu september 2024), dan hoop ik dat er een mooi stuk werk achter blijft. De Bemoedigingssite is een platvorm voor ieder mens die honger heeft naar goede woorden, bemoediging, vertroosting, verkwikking van de ziel of versterking van het gemoed.

Zolang het dag is, wil ik mij inzetten. Tot Jezus zegt: nu is het genoeg geweest.

Ondertussen ging er een wereld voor me open.

In het verleden ben ik wel eens bang geweest dat de Heer ons zou roepen in de zending. We hebben veel zendingsvrienden. We dragen zending ook warm hart en koesteren diep respect voor hen die zijn gegaan! Maar zelf gaan… Ach, ik ben toch zo’n huismus, zelfs vakantie hoeft voor mij niet per se. Me ontspannen doe ik thuis het beste. Maar de Bemoedigingssite komt tot op de meest verre uithoeken van onze aarde. Ik zag enkele jaren geleden, dat er iemand in Oman regelmatig onze site bezocht. Zodra ik het zag, bad ik voor deze onbekende. Om een indruk te geven: In de afgelopen week dat ik dit schrijf, halverwege januari 2021, bezochten ongeveer 1600 mensen onze website. 1225 kwamen uit Nederland, 303 uit Suriname, 38 uit België, en 23 uit de VS en dan volgen nog 17 verre vreemde landen met kleinere aantallen! Wat een wonderlijk bereik! (inmiddels is ons bereik wel veel kleiner geworden! Maar nog altijd teveel om de deur maar helemaal dicht te doen. Bovendien geloof ik niet in aantallen, maar in mensen en hun hart, hun geloofsleven is zo kostbaar)

Lessen leren terwijl je bezig bent

Is dit echt van U Heer?
Hoe ging het verder: eind 2009 begon de roeping en het verkennen, januari 2010 aan het oefenen, de eerste voorbereidingen, en op vrijdag 5 februari 2010 verzond ik de eerste bemoediging aan 200 abonnees. Mijn eerste stap op het water… Na een half jaar waren er 1000 abonnees. Veel mensen ken ik niet persoonlijk. Aan het einde van dat eerste jaar waren er nog meer abonnees. God had gesproken, God had bevestigd: dit is de weg, wandel hierop.
Bemoedigen is een kracht van God in mensen, door mensen en voor mensen!
God zelf is de enige echte Bemoediger! Niemand anders.
De Heer is onze inspirator, Hij brengt gedachten en de woordenstroom op gang. Soms hoor ik mezelf dingen zeggen, die ik zelf ook voor het eerst hoor. Die me diep raken, omdat ik ervaar dat ze van God komen.
Alleen Hij zegt goede en ware dingen.
Als ik in de camera kijk, dan ben ik me bewust dat straks mijn woorden zullen klinken op allerlei plekken, in zulke verschillende situaties: Op de bank, in de keuken, in de trein, in een ziekenhuisbed, op het strand, in Nederland, in het buitenland, op een zendingspost, in een verzorgingshuis of in een psychiatrische instelling of ergens in de gevangenis.

God weet wie er kijkt en ook hoe deze mens luistert en kijkt. Hij weet wat ieder persoonlijk nodig heeft. Onvoorstelbaar. Maar dit maakt God tot God, Hij heeft dat vermogen om bij miljoenen, zo niet miljarden op het zelfde moment, diep en intens betrokken te zijn. Dus ik zie hoe de Heer bij mij is, als ik bezig ben in de studio met de opname. Hij is er, Hij helpt me en inspireert me. Maar Hij is ook bij al die mensen die even de video aanklikken en bekijken / beluisteren. Wat God daar doet, blijft vaak voor mij verborgen, maar ik hoor af en toe welke zegen het werk draagt. In dat vertrouwen ga ik rustig door.
Gods Geest rust op ons werk. Hoe? Doordat Hij de woorden en gedachten van kracht kan voorzien. Alleen zo worden mensen bemoedigd! Zo zie ik een unieke samenwerking: De Heer regeert.

Wat ik het meest hoor als reactie op de bemoediging is dit: deze woorden had ik nu net nodig! Dit is precies wat God doet: Op de juiste tijd, bij de juiste persoon, het juiste woord laten landen! Spreuken 25: 11 Het is wonderlijk wat God met eenvoudige boodschappen kan doen. Ik zal het meeste hier niet weten of horen. Dat is niet erg. Voor nu is het mij voldoende, een groot voorrecht, om zo nauw met de Heer samen te mogen werken!

Dienen in vrijheid

Ik ben nu bijna 68 jaar en altijd christen geweest. Een doodgewone Nederlandse vrouw, zoals zoveel anderen met een talent of gave. Bij mij uit zich dat talent in mijn schrijven en spreken. Bij mijn afscheid kreeg ik een prachtig bronzen kunstwerk te zien, dat zo mijn hart greep dat ik heb mogen kopen. Het heet Orare... Het beeld een oor uit, waarin een persoon zit die uitreikt naar buiten. Oreren is vaardig spreken. Ooit zei iemand op een cursus voor predikanten (ik mocht het als schrijfster volgen): 'Jij bent een natuurtalent, jouw manier van spreken is zo natuurlijk en aangenaam.' Dat heb ik nog heel vaak gehoord. Maar nogmaals: ik ben een Nederlandse vrouw, opgegroeid in christelijke kringen waar de vrouw niet vanzelfsprekend ruimte of stimulans krijgt om te "oreren voor de Heer."
Je stem inzetten in Gods Koninkrijk. De bemoedigingssite spreekt voor zich...
God werkt ook door vrouwen heen. Nu ik worstel met mijn gehoor is spreken in het openbaar een nog grotere uitdaging. Maar je moet nooit jezelf te vroeg diskwalificeren. God is immers bij machte met een goudglans van Zijn heerlijkheid door onze gebrokenheid te schijnen. Daarom wil ik blijven uitzien naar mijn Heer. Ik geloof in dit wonder: dat ik als bijna dove vrouw, nog steeds bruikbaar blijf voor Hem, ook door mijn spreken heen! Mijn oren behoren Jezus toe, mijn stem behoort Jezus toe, mijn fysieke gestel, mijn mogelijkheden, maar ook al mijn onmogelijkheden. Jezus is Mijn Heer en Koning. Zelfs door vrouwen die fysiek niet goed kunnen horen, een handicap dragen, zelfs zij kunnen oreren, vaardig spreken. Dit laatste zeg ik geloof, in de hoop dat God toch wegen blijft vinden waarlangs mijn voet en mijn gave van Hem verder mag gaan.
Tot eer van Mijn Meester, Jezus Christus!

Roden, 26 januari 2020 / bijgewerkt op 15 oktober 2021

Gerry Velema
Bemoedigingssite

Last but not least: koninklijke onderscheiding op onze laatste Bemoedigingsdag 2024, in Zwolle.
Tot mijn grote verbazing en verrassing kwam de burgermeester van Zwolle, dhr. Peter Snijders, tijdens een uiterst feestelijke dag, de Koningskerk binnenstappen. In zijn gevolg een hoge ambtenaar en twee fotograven.
De burgermeester kwam in ons midden voor mij en sprak me toe. Hij bleek op de hoogte te zijn van allerlei werkzaamheden en zelfs van mijn slechthorendheid. Hij nodigde uit naast hem te komen staan en spelde me toen een lintje op, dat me tot lid maakte in de orde van Oranje Nassau. En dit gebeurde in naam van de Koning...
Ik was helemaal van apropos. In de verste verte heb ik dit niet zien aankomen. Nooit overwogen. Alles was ik deed, deed ik steeds voor die Grote Koning, de Koning der Koningen, aan Wie ik zoveel dank verschuldigd ben.
Maar ik zal ook dankbaarheid denken aan dit mooie bewijs van mijn andere Koning, Koning Willem Alexander, de Koning van Nederland.
Gerry